Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
süysün — (Ağdərə, Başkeçid, Borçalı, Daşkəsən, Füzuli, Gəncə, Qazax, Oğuz, Şəmkir, Tovuz, Zaqatala, Zərdab) 1. peysər (Daşkəsən, Gəncə, Qazax, Tovuz). – Süysünümə bir yumruğ ilişdirdi, gözümə qarannıx çöx’dü (Daşkəsən); – Süysün göydənin üsüdündə olar… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
suysun — (Göyçay) peysər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
süysün — is. Atlarda və digər qoşqu heyvanlarında boynun bel sütunu ilə birləşən hissəsi. <Koroğlu> əlini atın süysünündən qoyub sağrısına qədər çəkdi. «Koroğlu» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
süx’sun — (Hamamlı) bax süysün. – Ə, səniη süx’sunuη sınsın … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
süx’sün — (Borçalı, Daşkəsən, Gədəbəy, Xanlar, İmişli, Qazax) bax süysün. – Gejə başım yasdıxdan tüşüf, süx’sünüm burxuluf (Borçalı); – Süx’sününə bir yara çıxıf (İmişli); – Süx’sününnən tutuf nağayrersan gədiyi? (Gədəbəy) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
süsgün — (Gəncə) bax süysün … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
